Psikiyatri Uzmanı Uzm. Dr. Gamze Ergil, “Ruhsal travma kavramı, temel olarak kişinin kendisinin yahut yakınının vefat ya da yaralanma tehlikesi olması üzere kişiyi çok korkutan, dehşet ve çaresizlik hisleri yaratan olaylar için kullanılır” dedi ve ekledi:
“Ruhsal travmada kişi gerçek bir mevt, mevt tehdidi, ağır bir yaralanma yahut kendisinin ya da diğerlerinin fizik bütünlüğüne bir tehdit yaratan olayı yaşamış, bu türlü bir olaya şahit olmuş ya da bu türlü bir olayla karşı karşıya gelmiş, çok dehşet, çaresizlik ile dehşete düşme yansısı vermiştir.
Doğal afetler, insan eliyle oluşturulan travmalar (savaş, istismar gibi), kazalar, beklenmedik ani vefatlar ya da önemli, ölümcül hastalıklara yakalanma üzere durumlar ruhsal travma yaratıp travma sonrası gerilim bozukluğu belirtilerine neden olabilir. Olayla ilgili anıların zorlayıcı biçimde sık sık hatırlanması, daima olarak olayın tekrarlanacağı korkusu ile diken üstünde hissetme, çabuk irkilme, negatif niyetler ve duygu/durum, olayı hatırlatan durumlarda huzursuz olma ve bu türlü durum ve ortamlardan kaçınma üzere TSSB tablosunun kriterleri karşılanmasa da temel belirti alanlarından en az 2-3 belirti görülür”
HANGİ HASTALAR RİSK ALTINDA
Risk kümelerine ait açıklamalarda bulunan Ergil, “Travma sonrasında şahıslarda duygulanımda kısıtlılık, insanlardan uzaklaşma, etkinliklere ilgi kaybı, kendisi ve etrafı ile ilgili abartılı olumsuz inanışlar, geleceği kalmadığı duygusu, suçluluk ve utanç üzere olumsuz hisler ile intihar niyetleri ortaya çıkabilir.” dedi.
Ergil kelamlarını şöyle sürdürdü:
“Travma sonrasında kimin hastalanacağını ya da ne şiddette belirtiler yaşayacağını evvelce bilinmese de bayanların, daha evvel rastgele bir psikiyatrik rahatsızlık geçirmiş olanların, daha evvel travma geçmişi olanların yahut öteki bir ruhsal, bedensel hastalığı olanların daha fazla risk altında olduğu belirtildi.
TSSB bugünkü haliyle birinci kere 1980’de teşhis sınıflamalarına girmiştir. Eşik altı sendromların tanımlanması travmaya verilen olağan yanıtları da hastalık olarak kıymetlendirme riskini taşısa da büsbütün göz arkası etmek de bariz gerilimi ve fonksiyonellik kaybı olan bireylerin de tedaviye ulaşamamasına neden olacaktır. Hatta eşik altı belirtileri olan bireylerde öfke ve agresyonun daha sık görüldüğünü gösteren çalışmalar vardır. Bu meselelerin hem ilaç tedavisi hem de ruhsal dayanakla başarılı tedavisi mümkündür ve toplum sıhhati açısından çok önemlidir”
