Tevbe Suresi 128. ve 129. Ayeti: Okunuşu ve Anlamı
Tevbe Suresi, Kur’an-ı Kerim’in en dikkat çekici surelerinden biridir. Özellikle başında besmele bulunmayan tek sure olmasıyla özel bir yere sahiptir. Bu durum, bazı ilim adamları tarafından, Tevbe Suresi’nin, kendisinden önceki sure olan Enfal Suresi’nin bir devamı niteliğinde olduğu şeklinde yorumlanmaktadır. Sura, adını Allah’ın kullarının tövbesini kabul edeceğini bildiren 104. ayetinden alır. Ayrıca, ilk ayette geçen “berâet” kelimesi nedeniyle bu sureye “Berâe” ismi de verilmiştir.
TEVBE SURESİ 128. VE 129. AYETLERİNİN OKUNUŞU
TEVBE SURESİ 128. AYETİ:
Lekad caekum resulun min enfusikum aziz, aleyhi ma anittum harisun aleykum bil mu’minine raufun rahim.
MEALİ: Andolsun, size içinizden öyle bir peygamber gelmiştir ki, sizin sıkıntıya uğramanız ona ağır gelir; size karşı çok düşkündür. Müminlere karşı ise şefkat ve merhametle doludur.
TEVBE SURESİ 129. AYETİ:
Fe in tevellev fe kul hasbiyallah, la ilahe illa huv, aleyhi tevekkeltu ve huve rabbul arşil azim. MEALİ: Eğer yine de yüz çevirirlerse, de ki: “Allah bana yeter. O’ndan başka ilah yoktur. Ben yalnız O’na güvenip dayanırım; O, büyük arşın sahibidir.”
