Dürüst, canlandırıcı ve potansiyel olarak hayat değiştiren bir felsefe! Ayrıyeten Nietzsche, Sartre, Camus ve başka büyük varoluşçu filozoflar tarafından formüle edilen varoluşçuluk prensiplerine nazaran nasıl yaşanacağına dair açık tavsiyelerde bulunması elinizdeki kitabın en dikkat alımlı yanı.
Çağdaş mazeret kültürüne bir tenkit niteliğindeki kitap, bizi insanlık durumunun katı varoluşsal gerçekleriyle yüzleşmeye çağırıyor.
Hepimizin kaçınılmaz olarak özgür ve sorumlu olduğumuzu Sartre’ın tabiriyle “özgür olmaya mahkûm” olduğumuzu ortaya koyan Nasıl Varoluşçu Olunur? her birimizi kendi yazgımızın efendisi olduğumuza dair keskin bir kanıya sevk etmeyi amaçlıyor.
Bugüne kadar çeşitli cevaplar verilmiş bir sorudur bu. Sözgelişi, Weil’e nazaran varoluşçuluk bir buhran, Mounier’ye nazaran ümitsizlik, Hamelin’e nazaran bunaltı, Banfi’ye nazaran karamsarlık, Wahl’e nazaran başkaldırış, Marcel’e nazaran özgürlük, Lukács’a nazaran idealizm, Benda’ya nazaran usdışılık, Foulqué’ye nazaran saçmalık ideolojisidir.
Bir devir, slogancı gençliğin peygamberi ve ‘varoluşçu papası’ sayılan J.-P. Sartre’a göreyse, varoluş, beşerde, ancak yalnız beşerde, özden evvel gelir. Bu demektir ki insan evvel vardır; sonra şöyle ya da bu türlü olur. Zira o, özünü kendisi yaratır.
Sayfa: 200
Nasıl mı?
Şöyle: “Dünyaya atılarak, orada acı çekerek, savaşarak yavaş yavaş kendini belirler. Bu belirleme yolu hiç kapanmaz…”
BİR BAŞKALDIRI OLARAK VAROLUŞÇULUK
20. yüzyılın ortalarına gerçek gelişen varoluşçuluk, kendine temel bahis olarak insan varlığını seçer. Varoluşçuluk, insan varlığının varoluş hallerini, şekillerini ve süreçlerini anlamaya çalışan felsefi fikirlerdir.
Fakat varoluşçuluğun bir ideoloji, bir formül, bir dünya görüşü ya da periyodun toplumsal muhtaçlıklarını gideren bir başkaldırı olup olmadığı üzerine tartışmalar hala devam etmektedir.
Varoluşçuluk, basitçe tanımlanacak bir felsefi akım ya da fikir değildir. Kökleri bazılarına nazaran Sokrates’e uzanırken, bazıları St. Augustinus’a kadar götürülebileceğini ileri sürmektedirler. Kimileri varoluşçuluğu Pascal ve Descartes’la başlatırken, kimileri 19. yüzyıldaki ideoloji ve edebiyat niyetine dayandırırlar.
İNSAN VARLIĞININ SOMUTLUĞU
Kökleri üzerinde ortak bir uzlaşım yok iken, tek bir tarif yapmak da yanlış olacaktır. Zira hem her varoluşçu filozof, kendi ideolojisini başkalarından farklı olarak tanımlamakta hem de varoluşçuluk özcü bir felsefi düşünüş biçimini reddetmektedir. Lakin genel manada varoluşçuluğun, insan varlığının somutluğunu açıklayan ve varoluşunu ortaya koyan bir öğreti olduğu söylenebilir.
