Evde kalan bayat ekmeklerinizi çöpe atmak yerine tabiatın döngüsüne kazandırmak ister misiniz? Son periyotta doğaseverler ve hobi bahçıvanları ortasında süratle yayılan bir usul, bahçe bakımında sessiz bir ihtilal yaratıyor: ekmek gübresi!
Geleneksel gübrelerin alternatifi olan bu doğal karışım, sadece israfı önlemekle kalmıyor; birebir vakitte bitkiler için besleyici, toprak için uygunlaştırıcı özellikler taşıyor.
Organik tarıma ilgi duyanların ve balkonunda bitki yetiştirenlerin gözdesi haline gelen ekmek gübresi, hazır satılan kimyasal gübrelere doğal bir alternatif sunuyor. Bakın ekmek gübresi nasıl hazırlanıyor.
BAYAT EKMEKLER GÜBREYE DÖNÜŞÜYOR
Fermente edilmiş ekmek kesimleri, bilhassa zerzevat bahçelerinde asitliği dengeliyor, toprak yapısını güzelleştiriyor ve çiçeklenmeyi teşvik ediyor.
İçeriğindeki doğal maya ve karbonhidratlar sayesinde toprak mikroorganizmalarının gelişimini de hızlandırıyor. Kimyasal gübrelere veda etmenizi sağlayan ekmek gübresi bitkilerinize adeta can oluyor.
Üstelik üretimi da hayli basit! Bayatlamış ekmekleri küçük modüllere ayırarak bir kova ya da büyük bir kavanozun içine yerleştirin. Üzerlerini büsbütün örtecek kadar su ekleyin ve ekmeklerin yüzeye çıkmaması için üzerine düz bir tabak ya da uygun bir tartı yerleştirin.
Bu karışımı direkt güneş ışığı almayan, serin bir ortamda 7 gün boyunca bekletin. Bekleme müddeti sonunda, karışımı süzerek sıvı kısmını ayırın. Elde edilen bu doğal sıvıyı, 1 ölçü öz suya karşılık 3 ölçü pak su ekleyerek seyreltin.
Hazırladığınız bu karışımı, bitkilerin kök bölgelerine dökerek doğal ve tesirli bir gübre olarak kullanabilirsiniz. Bu yol, hem bayat ekmekleri pahalandırmak hem de bahçenizi kimyasal unsur kullanmadan beslemek için hayli pratik bir tahlildir.
BU BİTKİLERE CAN OLUYOR
Ekmek gübresi, bilhassa domates, biber, patlıcan, kabak üzere zerzevat tipleri ile gül, ortanca ve papatya üzere çiçekli süs bitkilerinde epey olumlu sonuçlar verir. İçerdiği doğal karbon ve hafif asidik yapı, toprağın mikrobiyal istikrarını destekleyerek bitkilerin kök gelişimini artırır.
Aynı vakitte topraktaki besin unsurlarının emilimini kolaylaştırır. Lakin saksı bitkilerinde kullanırken fazla kaçırmamak kıymetlidir; çok uygulama makûs kokuya ya da toprakta mantar oluşumuna yol açabilir.
